woensdag 31 oktober 2007
Henk Vredeling is overleden, op 82-jarige leeftijd. Maar dat is toch nog vijftien jaar later dan het PvdA-partijbureau voor mogelijk had gehouden.
In 1992 was ik voor het Agrarisch Dagblad op zoek naar mensen die een bijzondere relatie met de landbouw of met boeren hadden. We wilden de mensen een gastcolumn laten schrijven. Ik dacht aan Henk Vredeling, oud-minister en oud-Europees commissaris. Vredeling, zo wist ik, had in de oorlog ondergedoken gezeten op een boerderij in het Gelderse Laren, ongeveer een kilometer van de plek waar ik geboren ben. Dat moest een aardig verhaal kunnen opleveren.
Ik belde het partijbureau van de PvdA. Of zij me konden helpen aan het telefoonnummer van Henk Vredeling. Het was even stil aan de andere kant. Ik hoorde een mengeling van verbazing en onthutsing. ‘Vredeling? Die is toch al dood!’, was het antwoord van de PvdA’er.
‘Dan heb ik iets gemist’, meldde ik.
Hoe weet ik niet, maar uiteindelijk kreeg ik toch het telefoonnummer van Vredeling te pakken. Ik belde hem laat in de middag. Op mijn allervriendelijkst probeerde ik hem over te halen mee te werken aan een publicatie in het Agrarisch Dagblad. Dat was aan hem echter niet besteed. ‘Nee! Daar werk ik niet aan mee’, reageerde hij en ik denk dat ik hem dan nog uitgebreid citeer. Zijn weigering was zo stellig dat ik niet eens aandrong. Nee was nee.
Vredeling zat ondergedoken op boerderij De Buisweerd in het Gelderse Laren. In november 1944 verzamelden Duitse SD’ers en Nederlandse landwachters zich bij het naburige café De Wippert, omdat ze een razzia planden bij de boerderij. De zoeking maakte deel uit van een serie overvallen op verschillende verzets-boerderijen in de omgeving. Duitsers zetten de boerderij in de fik. Op dezelfde plek is na de oorlog een nieuwe boerderij gebouwd.
